Poradnik dotyczący dobrego samopoczucia

• Unikaj udostępniania szczegółów i obrazów dotyczących narzędzi, metod, lokalizacji, notatek lub wiadomości mających związek z samobójstwem. Takie treści mogą być stresujące i/lub przypadkowo podsunąć pomysły członkom społeczności borykającym się z problemami. Dzielenie się szczegółami dotyczącymi narzędzi i metod samobójczych jest wysoce szkodliwe i takie treści będą usuwane z TikToka. Jest to szczególnie ważne w przypadku samobójstw celebrytów lub innych znanych osób. Coś takiego mogłoby w niezamierzony sposób gloryfikować samobójstwo.
• Unikaj terminów takich jak „popełnił(a) samobójstwo”, „udane/nieudane samobójstwo”, „nieudana próba”. Czasownik „popełnić” sugeruje, że samobójstwo jest przestępstwem i stygmatyzuje je. Może to zniechęcić osoby mające skłonności samobójcze do szukania pomocy. Dotyczy to również osób, które straciły w ten sposób swoich bliskich. Zamiast tego lepiej powiedzieć, że ktoś „zmarł(a) w wyniku samobójstwa”. Zwroty takie jak „udane” czy „nieudane” przedstawiają samobójstwo jako rezultat, który jest pożądany, do którego należy dążyć.
• Unikaj przedstawiania samobójstwa jako wzniosłej, romantycznej, bohaterskiej lub praktycznej opcji. Przedstawianie samobójstwa jako czynu pozytywnego i/lub godnego pochwały może prowadzić innych do uznania, że samobójstwo stanowi rozwiązanie problemów lub jest zachowaniem, które można rozważać pod tym kątem.
• Unikaj nazywania ludzi, którzy zmagają się z problemem, „wariatami”, „psycholami”, „szaleńcami” lub „czubkami”. Są to słowa osądzające. Wzmacniają negatywne stereotypy i piętnują samobójstwa oraz choroby psychiczne.
• Unikaj podawania pojedynczej przyczyny samobójstw i samookaleczeń. Śmierć w wyniku samobójstwa nie ma nigdy tylko jednej przyczyny. Zrozumienie i podzielanie opinii, że samobójstwo jest najprawdopodobniej wynikiem kombinacji różnych czynników, może pomóc w skorygowaniu błędnych przekonań i zachęcić do bezpiecznych, konstruktywnych dyskusji.
• Unikaj udzielania uproszczonych odpowiedzi, takich jak „nie martw się, bądź szczęśliwy(a)”, „wszystko będzie dobrze”‘, „rozchmurz się, będzie dobrze”. Chociaż te zwroty mogą wydawać się podnoszące na duchu, to jednak nie biorą pod uwagę ewentualnych negatywnych doświadczeń i uczuć innych osób. Zamiast tego wykazuj się empatią i dostrzegaj emocje i zmagania innych osób w całym ich spektrum.

• Traktujemy zaburzenia odżywiania jako poważne problemy natury psychicznej. Zastanów się nad dodaniem do swoich postów linków do fachowych źródeł udzialjacych pomocy (które można znaleźć na stronie TikToka z materiałami poświęconymi zaburzeniom odżywiania), by członkowie naszej społeczności mogli znaleźć zaufane informacje, źródła i wsparcie.
• Promowanie i kształtowanie autentycznego i zróżnicowanego przekazu, który akceptuje zróżnicowane wzorce urody, buduje poczucie własnej wartości i wzmacnia troskę o samego siebie, tworzy ogromną wartość w budowaniu na naszej platformie przestrzeni pełnej troski i wsparcia.
• Wspominanie o zachowaniach i symptomach związanych z zaburzeniami odżywiania może wywoływać niepokój u innych członków społeczności. Zachęcamy twórców, by unikali wspominania o konkretnych nawykach żywieniowych i ćwiczeniach fizycznych, nawet jeśli nagrywają filmy, w których zwiększają świadomość takich problemów albo opowiadają o procesie wychodzenia z zaburzeń odżywiania. Sugerujemy skupić się na ich skutkach, np.: jak zaburzenia odżywiania wpływają na nastrój, poczucie własnej wartości, przyjaźnie i inne aspekty życia.
• Osobom, które zmagają się z zaburzeniami odżywiania, może być ciężko patrzeć na zdjęcia przed i po, nawet gdy ich autor chce po prostu uczcić swoje wyzdrowienie. Waga nie jest wyznacznikiem wyjścia z zaburzeń odżywiania, dlatego zachęcamy członków naszej społeczności, by, do opowiadania o swoich doświadczeniach, nie używali oni zdjęć obrazujących te różnice.
• Liczby mogą wyzwalać negatywne reakcje emocjonalne, lepiej więc nie wspominać o swojej aktualnej i poprzedniej wadze, kaloriach, BMI, rozmiarach ubrań ani innych wartościach, które łatwo jest porównywać.

• Trudno jest zareagować skutecznie, gdy jesteśmy zestresowani. Zanim zrobisz cokolwiek, weź kilka głębokich oddechów, zrelaksuj swoje ciało i uspokój umysł.
• Pamiętaj, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo innych osób nie spoczywa wyłącznie na Tobie; inni także są gotowi do tego, aby nieść pomoc. Nie musisz angażować się w te rozmowy, jeśli nie czujesz się na to gotowy(a).
• Zastanów się, jakiej pomocy możesz bezpiecznie udzielić i jakie zasoby są dostępne na dany temat. Rozważ zwrócenie się do linii zaufania lub zaufanej osoby dorosłej, aby omówić swoje obawy i wspólnie zaplanować reakcję.
• Dla niektórych pomocne jest najpierw zebranie i zapisanie swoich myśli.

Odpowiednia reakcja na opowieść osoby, która zmaga się z problemami, może pomóc jej poczuć się mniej samotnym i wspieranym w większym stopniu. Oto pięć możliwych sposobów reagowania:

1. Jeśli uważasz, że czyjeś życie jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie, rozważ zadzwonienie po służby ratunkowe, profesjonalną pomoc medyczną lub do lokalnej linii kryzysowej. Najlepiej jest to robić we współpracy z osobą w kryzysie i pozostać z nią, dopóki nie zwróci się ona bezpośrednio o pomoc.
2. Jeśli czyjeś życie nie jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie, rozważ zwrócenie się o pomoc do zaufanej osoby dorosłej, lokalnej linii kryzysowej lub profesjonalisty.
3. Jeśli zobaczysz treści, która naruszają Zasady Społeczności TikToka, możesz zgłosić je w aplikacji, wykonując następujące kroki. Wszelkie udostępnione informacje będą traktowane jako poufne i anonimowe. Ponadto dana osoba otrzyma lokalne zasoby kryzysowe.
4. Jeśli reakcja na prywatnym kanale nie jest dla Ciebie komfortowa, spróbuj dodać komentarz publicznie, aby udostępnić darmowe lokalne zasoby kryzysowe.
5. Jeśli czujesz się komfortowo, rozmawiając z daną osobą bezpośrednio, kontynuuj NAWIĄZYWANIE kontaktu – najlepiej poprzez prywatną wiadomość, stosując się do poniższych wskazówek.

Zrównoważ słuchanie i zadawanie pytań otwartych. Dostrzeż emocje i zmagania danej osoby, ale unikaj stwierdzeń, że samobójstwo lub samookaleczenie jest pomocnym lub normalnym sposobem radzenia sobie z problemami. Staraj się skupiać uwagę na drugiej osobie. Chociaż możesz chcieć opowiedzieć o własnych zmaganiach, może to doprowadzić do tego, że druga strona poczuje się zlekceważona. Unikaj roli osoby, która potrafi rozwiązać każdy problem, gdyż może to być frustrujące dla osoby w kryzysie, ponieważ jesteśmy zaledwie osobami postronnymi w jej sytuacji. Przykłady empatycznych reakcji:

• „Na pewno to uczucie utknięcia w tej sytuacji jest bardzo trudne. Czasami trudno jest dostrzec drogę prowadzącą naprzód”.
• „Brzmi to tak, jakbyś desperacko pragnął(-ęła), aby coś się zmieniło. Jakiej zmiany tak naprawdę pragniesz?”
• „Rozstania mogą sprawić, że czujesz się samotny(-a) i odcięty(-a) od ludzi, na których Ci zależy! Jak sobie z tym radzisz?”

Badania wykazują, że pytanie o samobójstwo nie wprowadza tej myśli do czyjejś głowy ani nie zwiększa takiego ryzyka. Jest nawet przeciwnie, takie pytanie może rozpocząć rozmowę, która potrafi uratować życie:

• Jeśli jesteś zaniepokojony(-a), zapytaj danej osoby wprost, czy ma obecnie myśli samobójcze lub myśli o wyrządzeniu sobie krzywdy, np. „Czy pojawiały się ostatnio w Twojej głowie myśli o zabiciu się?” Nawet jeśli myślisz, że ten ktoś nie mówi na serio, nie bój się o to zapytać!
• Jeśli dana osoba myśli o samobójstwie lub samookaleczeniu, zapytaj, czy (i) ma dostęp do metod, które pozwolą jej to zrobić; (ii) myśli o konkretnym czasie; (iii) myśli o konkretnym miejscu.
• Jeśli zaprzeczy, że ma myśli samobójcze, uważaj, aby nie zareagować osądzająco. Staraj się nie mówić takich rzeczy jak „uff” czy „dzięki Bogu”. Najlepiej jest powiedzieć coś w stylu „dziękuję Ci za szczerość”. Dzięki temu osoba ta wie, że gdyby miała takie myśli, byłbyś(-abyś) bezpieczną osobą, z którą może porozmawiać.

• Ograniczanie dostępu do metod służących do popełniania samobójstw i samookaleczania się jest jednym z najskuteczniejszych sposobów zapobiegania im. Jeśli jest to bezpieczne, należy ograniczyć dostęp do wszystkiego, czego dana osoba mogłaby użyć do zrobienia sobie krzywdy.
• Określ zaufaną osobę, do której dany członek społeczności może się zwrócić, jeśli takie myśli będą się utrzymywać lub jeśli sytuacja ulegnie pogorszeniu. Jeśli dany członek społeczności jest młody, pomóż mu/jej znaleźć zaufaną osobę dorosłą, lokalną linię kryzysową lub specjalistę; wspólnie zróbcie burzę mózgów na temat tego, co może powiedzieć i towarzysz mu/jej podczas zwrócenia się o pomoc. Jeśli ma ulubionego nauczyciela, może to być również świetna osoba, do której można się zwrócić.
• Wiele osób uważa, że pomocne jest prowadzenie niestandardowej listy 4–5 czynności, które będą automatycznie wykonywać, gdy będą się zmagać z problemami. Jeśli wspierasz kogoś w trudnej sytuacji, wypróbujcie razem różne zajęcia, aby zobaczyć, co pomaga! Lista czynności mogłaby wyglądać następująco:

1. Wypij szklankę lodowatej wody i skup się na odczuciach temu towarzyszących
2. Poświęć 15 minut na naukę nowego tańca z TikToka
3. Weź długi, ciepły prysznic
4. Przeczytaj ponownie swoją ulubioną książkę lub posłuchaj wesołej piosenki
5. Wyślij wiadomość SMS do przyjaciół, aby uzyskać wsparcie i/lub zapytać o ich dzień
6. Skontaktuj się z lokalną linią kryzysową, aby porozmawiać o swoich uczuciach

Postaraj się przekazać siłę danemu członkowi społeczności do tego, aby był bezpieczny(-a) i potrafił(-a) zwrócić się o pomoc:

• Pomóż ograniczyć przeszkody w dostępie do środków wsparcia, oferując sprawdzenie numerów infolinii i terapeutów lub dotrzymanie towarzystwa podczas rozmowy z dorosłym.
• Upewnij się, że dana osoba ma zasoby i narzędzia potrzebne do radzenia sobie ze wzlotami i upadkami. Na przykład zachęcaj do prowadzenia listy powodów, dla których warto żyć, zdrowych zajęć, które sprawiają, że czuje się dobrze oraz osób, które będą potrafiły pomóc w trudnych momentach. Powrót do zdrowia po próbie samobójczej i samookaleczeniach nie przebiega zawsze liniowo, czasem polega jedynie i aż na przetrwaniu kolejnego dnia.